Tot enkele decennia geleden was het heel gewoon om levende organismen te verzamelen en naar andere landen mee te nemen: zaden en planten werden beschouwd als publiek bezit, en dieren konden van hun eigenaar worden gekocht voor fokdoeleinden. Er golden geen verplichtingen of beperkingen voor het gebruik van het genetische materiaal van deze organismen. Deze praktijk is veranderd door het toegenomen besef dat genetische bronnen reële dan wel potentiële waarde hebben, en omdat er steeds vaker intellectuele eigendomsrechten worden gevestigd op producten die ontwikkeld zijn uit natuurlijke organismen en hun genetisch materiaal. Hierdoor beroepen landen zich steeds vaker op hun rechten met betrekking tot hun genetische bronnen, en eisen ze dat deze bronnen niet zonder hun toestemming mogen worden verkregen of gebruikt. Dit is de context die geleid heeft tot internationale afspraken op het gebied van ‘toegang en verdeling van voordelen’ (Access and Benefit-Sharing, ABS). Als gevolg hiervan kunnen planten, dieren en micro-organismen niet langer zomaar worden verzameld en meegenomen: er moet nu vaak toestemming zijn van het land waarvan een gebruiker de genetische bron wil verkrijgen, en de voordelen uit het gebruik van genetische bronnen moeten worden gedeeld. Deze website licht de praktische gevolgen van ABS verder toe.