De visie van een jonge boer op ondergrondverdichting

In dit filmpje vertelt Matthijs Gebbink, akkerbouwer in Espel, hoe hij omgaat met ondergrondverdichting.

- Helaas, uw cookie-instellingen zijn zodanig dat de Video niet getoond kan worden - pas uw permissie voor cookies aan

Op veel akkerbouwpercelen is er sprake van ondergrondverdichting. Men name oogst onder slechte (te natte) omstandigheden en conventioneel ploegen, waarbij er door de voor gereden wordt, zijn hier debet aan. Gebruikte trekkers en transportwerktuigen zijn in de loop van de jaren steeds zwaarder maar ook steeds sterker geworden. Hierdoor is het risico op ondergrondverdichting steeds groter geworden omdat er ook onder natte omstandigheden langer door geoogst kan worden. Hoge wiellasten zorgen voor verdichting in de diepere bodemlagen. Door lagere wiellasten en minder bodemdruk (contactoppervlak van band met grond vergroten) kan zowel het risico op oppervlakkige als diepere bodemverdichting voorkomen worden. Echter, de verleiding is groot om de wiellast te vergroten als er bredere banden (groter contactoppervlak) gebruikt worden.

Onder droge omstandigheden is de draagkracht van de bodem vaak groot genoeg om een grote wiellast te dragen. Maar de bodem kan beduidend minder last dragen onder natte omstandigheden. Door het gebruik van brede banden kan insporing beperkt blijven maar kan ondergrondverdichting wel degelijk optreden. Afvoer van geoogste gewassen is het grootste knelpunt in de bedrijfsvoering. Werken met een bunkerrooier en lossen op de kopakker is een goede methode om bodembelasting te verminderen. Dit kost meer tijd en werkt in eerste instantie kostenverhogend. Toch zal het nemen van maatregelen zich terug betalen op de lange termijn door betere waterhuishouding en hogere opbrengsten.