Nieuws

Maatregelen voor gezondere bodem

Gepubliceerd op
29 mei 2017

Welke mogelijke maatregelen zijn er om bodemziektes te voorkomen? Daar ging het over tijdens de workshop ‘Maatregelen die aan bodemgezondheid bijdragen’ op de Themadag Beter bodembeheer – de diepte in! Hierin werd o.a. het belang van organische stof voor bodemweerbaarheid gedemonstreerd. Ook werd ingegaan op de effecten van afrikaantjes (tagetes), chitine, anaerobe grondontsmetting en biofumigatie op bodemgezondheid.

Onderzoek op de WUR-proeflocatie Vredepeel (dekzand) is gericht op het reduceren van bodemziektes, met name aaltjes, door alternatieve maatregelen. Zo bleek tagetes een langdurig effect te hebben op de Pratylenchus- (wortellesieaaltje) aantallen in de bodem, toevoeging van chitine onderdrukt diverse bodemziektes, en Verticillium (schimmeld die de verwelkingsziekte veroorzaakt) wordt goed bestreden met anaerobe grondontsmetting. Werkingsmechanisme en bruikbaarheid van anaerobe grondontsmetting en biofumigatie zijn samengevat in een folder (respectievelijk: http://edepot.wur.nl/378267 en http://edepot.wur.nl/388919). Opvallend was dat na verloop van tijd de aantallen ziekteverwekkers in het biologische systeem lager was dan in het gangbare systeem, terwijl de gewasrotatie in beide systemen gelijk was.

Ook in de bollenteelt op duinzandgrond zijn verschillende van bovengenoemde maatregelen getoetst. Zo bestrijdt anaerobe grondontsmetting Pratylenchus en stimuleert het bodemweerbaarheid tegen Pythium (wortelrot); de behandelkosten werden binnen 2 jaar terugverdiend. Tevens werd in verschillende experimenten aangetoond dat in duinzandgrond met laag organische stof gehalte (< 1%) de toevoeging van organische stof ziektewering tegen o.a. Pythium verhoogt.

Maatregelen-voor-gezondere-bodem.jpg

Bodemleven speelt een cruciale rol bij ziektewering van bodempathogenen. Oplosbare koolstofverbindingen lijken een belangrijke rol te spelen. Andere biologische indicatoren zijn de microbiële samenstelling en de typen niet-parasitaire aaltjes die in de bodem aanwezig zijn. Ook de Soil Health Index (SHI) probeert de gezondheidstoestand van de bodem te kwantificeren. Echter, tot nu toe is de zgn. biotoets de meest betrouwbare methode om bodemweerbaarheid tegen ziektes te meten en is er geen eenduidige indicator beschikbaar voor biologische bodemkwaliteit. Tijdens de discussie met de deelnemers van de workshop bleek er wel sterke behoefte aan een dergelijke indicator.